علت روزه! (حدیث روز)

 

امام صادق علیه السلام:

«أمّا العِلَّةُ فی الصِّیامِ لِیَستَوِیَ بهِ الغَنیُّ و الفَقیرُ؛ و ذلکَ لأنَّ الغَنیَّ لَم یَکُن لِیَجِدَ مَسَّ الجُوعِ، فَیَرحَمَ الفَقیرَ؛ لأنَّ الغَنیَّ کُلَّما أرادَ شَیئا قَدَرَ علَیهِ، فأرادَ اللّهُ عَزَّ و جلَّ أن یُسَوِّیَ بینَ خَلقِهِ و أن یُذِیقَ الغَنیَّ مَسَّ الجُوعِ و الألَمِ، لِیَرِقَّ على الضَّعیفِ و یَرحَمَ الجائعَ».

 

«علّت روزه گرفتن آن است که به سبب آن توانگر و تهیدست برابر شوند؛ زیرا توانگر رنج گرسنگى را احساس نمى‌کند تا به تهیدست رحم کند؛ چرا که توانگر هرگاه چیزى بخواهد مى‌تواند آن را فراهم آورد. از این رو خداوند عزّ و جلّ خواست تا میان آفریدگانش برابرى (همدردى) ایجاد کند و رنج گرسنگى و سختى را به توانگر بچشاند تا بر ناتوان، دل بسوزاند و به گرسنه، رحم کند».
 

 

 

بحار الأنوار : ٩٦/٣٧١/٥٣