خاصان خدا آنانند که کرامت‌های ایشان پنهان است. بر هر کسی آشکارا نشود چنان که ایشان پنهانند.  چیزهاست نمی‌یارم گفتن، ثلثی گفته شد. مبالغه می‌کنند که فلان کس همه لطف است، لطف محض است.  پندارند که کمال در آن است. نیست. آن که همه لطف باشد ناقص است. هرگز روا نباشد

طبیبی را گویند که علاج این رنجور می کنی، چرا علاج پدرت نکردی که بمُرد؟ و علاج فرزندت نکردی؟ و مصطفی(ص) را گویند چرا عمّت را که بولهب است، از تاریکی برون نیاوردی؟ جواب گوید که رنج هایی است که قابل علاج نیست؛  مشغول شدن طبیب بدان جهل باشد.  و رنج هایی است که قابل علاج

آن که چشمش بخسبد و دلش نخسبد. وای بر آن که چشمش نخسبد و دلش بخسبد. دریچهٔ دل باز شد. چون ازدحام بود، بی‌قصد یکی برزد بر در، باز شد. اکنون نگاه دار تا فراز نشود. چون دریچه باز شد، خواهی و اگر نخواهی هر که بگذرد ببینی. چون بسته باشد، آوازهایش شنوی، و ذوقی یابی،

که گوید که تو را فلان ثنا گفت، بگو: مرا ثنا تو می‌گویی، او را بهانه می‌سازی. هر که گوید که تو را فلان دشنام داد، بگو: مرا تو دشنام می‌دهی، او را بهانه می‌کنی، این او نگفته باشد، یا به معنی دیگر گفته باشد. و اگر گوید: او تو را حسود گفت، بگو: این حسد را دو معنی

شمس تبریزی تصحیح محمد علی

داشتم از بلغار به سرزمینِ ظلمات [قسمت‌های شمالی سیبری] روم. فاصله‌ی ظلمات تا بلغار چهل روز راه است لیکن چون زحمت این کار زیاد و فایده‌اش کم بود از قصد خود منصرف گشتم. مسافرت به ظلمات به وسیله‌ی ارابه‌های کوچک[سورتمه] که توسط سگ‌های بزرگی کشانده می‌شود

مُقْری[قاری قرآن]، قرآن را دُرست می‌خوانَد؟ آری، صورتِ قرآن را دُرست می‌خوانَد، ولیکن از معنی بی‌خبر است. دلیل بر آنکه حالی که معنی را می‌یابد رَد می‌کند، به نابینایی می‌خواند. نَظیرش مردی در دست قُندُز [حیوانی است دارای پوست قشنگ و قیمتی] دارد،

از سخنرانی استاد محمد علی موحد در سال ۱۳۹۳ به مناسبت روز بزرگداشت مولوی در مرکز فرهنگی