سردار محمد پاکپور/

فرمانده نیروی زمینی سپاه، شهادت پرافتخار پاسداران شهید مدافع امنیت پایدار تیپ نیروی مخصوص 33 المهدی(عج) در مناطق مرزی جنوب شرق کشور را به خانواده های معظّم ایشان، هموطنان شریف و قدر شناس استان فارس و همرزمان آن شهیدان، تبریک و تسلیت گفت.

آیین رونمایی از سند راهبردی «شیراز، سومین حرم اهل‌بیت علیهم السلام»/ تجدید میثاق مسئولان استان فارس با حضرت احمدبن موسی الکاظم علیهماالسلام 1403/02/26

زبان بارزترین تجلّی‌گاه اندیشه و فرهنگ هر قومی است که با ضرب‌آهنگ تاریخ و دگرگونیهای اجتماعی، قوام می‌یابد، می‌بالد، می‌گسترد و گاه نیز می‌پژمرد. امّا برخلاف بعضی نهادهای اجتماعی، سیر تحوّلات و تغییرات زبانی معمولاً با آهنگی کند و سنگین پیش می‌رود و چه‌ بسا در کوتاه‌‌مدت محسوس نباشد،

میرزا حبیب اصفهانی (1312/1311-1251هـ .ق) در ترجمۀ سرگذشت حاجی‌بابای اصفهانی، میراث نویسندگی سنتی فارسی را به داستان‌نویسی جدید انتقال داده است. شیوۀ نگارش میرزا حبیب در این ترجمه -که متن‌های گوناگون در آن حضور دارند - به گونه ‌ای است که گویی متن های گذشته در این آخرین شعلۀ نثر سنتی، با هم همنوایی بزرگی را بر پا کرده اند. در این میان آثار سعدی به‌ویژه گلستان، حضوری چشمگیرتر دارد.

امیرارسلان واپسین نمونة برجسته و اثرگذار جریان زوال­یافتة داستان­های روایی فارسی است که در عصر قاجار به­صورت نقّالی توسّط نقیب­الممالک شیرازی روایت شده و به­وسیلة توران­دخت، فرزند ناصرالدّین­شاه به­کتابت درآمده است. تأثیر و نفوذ این داستان در صفوف مختلف اجتماعی- فرهنگی ایران، خود گویای اهمیت و جایگاه این اثر بوده است،

اهل ادب و شعر از محتشم کاشانی به عنوان مرثیه سرای نامدار حسینی یاد کردند و دیوان او را محک و استاندارد مرثیه سرایی منظوم دانستند که رنگین کمانی زیبا از اشعار فارسی است.

یک استاد ادبیات فارسی گفت: آنچه از دهه 70 و خاصه با قبول قطعنامه ۵۹۸ و پایان 8 سال دفاع مقدس شاهد شکل گیری آن بوده‌ایم، ورود به «روشنفکری ظلّی» است. روشنفکری شبح‌وار که پیچیده‌تر، پنهان‌کار‌تر،خطرناک‌تر و فتنه‌انگیز‌تر است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی درگذشت عالم بزرگوار و متعهد حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سید محمد فقیه از علمای برجسته استان فارس و عضو مجلس خبرگان رهبری را تسلیت گفتند.

یکی از نویسندگان سده ششم هـ.ق ظهیری سمرقندی، صاحب آثار سندبادنامه و اغراض السیاسه است. سندبادنامه وی در زمره­ معروفترین آثار داستانی فارسی است که به نثر فنّی نگارش شده و در اسلوب پاره‌ای از متون منثور تأثیر گذاشته است؛ از این رو بررسی سبک شناختی آن حائز اهمیّت و بایسته است.

میرزا حبیب اصفهانی (1312/1311-1251هـ .ق) در ترجمۀ سرگذشت حاجی‌بابای اصفهانی، میراث نویسندگی سنتی فارسی را به داستان‌نویسی جدید انتقال داده است. شیوۀ نگارش میرزا حبیب در این ترجمه -که متن‌های گوناگون در آن حضور دارند - به گونه ‌ای است که گویی متن های گذشته در این آخرین شعلۀ نثر سنتی، با هم همنوایی بزرگی را بر پا کرده اند. در این میان آثار سعدی به‌ویژه گلستان، حضوری چشمگیرتر دارد.

شاهنامة فردوسی، شاهکار هنری زبان و ادبیات فارسی است. تحقیق در متن این اثر ارزشمند از دیدگاه های مختلف می‌تواند مقام و جایگاه این اثر ارزشمند را برجسته‌تر سازد. بررسی عناصر داستانی در این اثر، پژوهشی نوین در عرصة زبان و ادبیات فارسی است.

امیرارسلان واپسین نمونة برجسته و اثرگذار جریان زوال­یافتة داستان­های روایی فارسی است که در عصر قاجار به­صورت نقّالی توسّط نقیب­الممالک شیرازی روایت شده و به­وسیلة توران­دخت، فرزند ناصرالدّین­شاه به­کتابت درآمده است. تأثیر و نفوذ این داستان در صفوف مختلف اجتماعی- فرهنگی ایران، خود گویای اهمیت و جایگاه این اثر بوده است،

درست‌نویسی واژه‌ها و رعایت قوانین دستور زبان در نوشته‌های علمی، مذهبی، داستان و غیر داستان و حتی یک نامه معمولی، از عوامل مهم در ارزش و اعتبار این نوشته‌ها است؛ فرقی نمی‌کند که زبان فارسی یا انگلیسی یا زبانی دیگر باشد.

نظر سید محمد علی داعی‌الاسلام

پارسی سَره یا فارسی سره گونه‌ای از زبان فارسی است که واژگان نافارسی نداشته یا دارای کمینه‌ای از آن‌ها باشد. زبان فارسی کنونی بازماندهٔ زبانی کهن است که در طول تاریخ، واژگان بسیاری از زبان‌های دیگر وام گرفته و بسیاری از واژگانش فراموش شده‌اند؛ برای همین بخش بزرگی از دستور زبان فارسی کنونی و واژگان آن، ریشه در زبان‌های پارسی میانه و پارسی باستان دارد.

با استفاده از بیانات حضرت آیت الله خامنه ای، در سفر به استان فارس، اردیبهشت ماه 1387